Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Licheniu
Największą świątynię w Polsce znajdującą się na terenie Sanktuarium Maryjnego w Licheniu budowano w latach 1994-2004. Inspiratorem i inicjatorem budowy był ks. mgr Eugeniusz Makulski.
Świątynia w Licheniu, porównywalna z największymi obiektami świata, jest w całości zaprojektowana i wykonana w ciągu 12 lat bez zadłużenia.
Powstanie tej monumentalnej świątyni możliwe było dzięki ofiarności pielgrzymów. Nie było bogatych sponsorów, wsparcia Watykanu ani dotacji rządowych. Cudzoziemcy odwiedzający Licheń są zdziwieni, że możliwym było wzniesienie tak pięknego obiektu wyłącznie z ofiar darczyńców. Wyrażają podziw i szacunek a niekiedy wątpliwość.
Fenomen Lichenia mieści się w tym co najtrafniej ujął śp. biskup Roman Andrzejewski? "Warto pielgrzymować do Lichenia, aby przekonać się, że można zbudować ze składek wiernych w latach kryzysu piękny Dom Pański, że stać nas na sukces, że nie jesteśmy narodem nieudaczników, ale narodem zdolnym do osiągnięć".
W marcu 2000 roku Episkopat Polski zadecydował, że świątynia ta, jako jedna z trzech (obok kościoła Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach i Opatrzności Bożej w Wilanowie) jest Wotum Kościoła Katolickiego na Wielki Jubileusz Narodzenia Chrystusa.
Budowa świątyni dała zatrudnienie i świetną praktykę zawodową tysiącom Polaków w różnych branżach i wielu firmom. Umożliwiła rozwój myśli technicznej i naukowej a także rozwój sztuki sakralnej w Polsce.
W książce "Opowieści Księdza kustosza" czytamy o tym co zainspirowało ks. Makulskiego do budowy nowej, tak wielkiej świątyni: ...jadąc do Lichenia na stałe, miałem wewnętrzną wizję pięknego Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej, miasteczko, piękny kościół, liczne wieże.
Coraz liczniej przybywający do Lichenia pielgrzymi, zbyt mały kościół św. Doroty, ogromna wiara, odwaga, miłość do Matki Bożej, wytrwałość w dążeniach sprawiły, że wielkie pragnienie zostało urzeczywistnione.
Po wykupieniu ziemi pod budowę kościoła ksiądz Eugeniusz Makulski rozpisał konkurs wśród architektów, ale jak sam określił nadesłane projekty były "pseudonowoczesne". Pragnął aby świątynia trzeciego tysiąclecia była hołdem wobec przeszłości, a jednocześnie przesłaniem dla przyszłych pokoleń. Miała scalać dotychczasowe tradycje z przełomu 2000 lat i nowoczesne rozwiązania XXI wieku.
15. kwietnia 1994 roku kompleksowy projekt świątyni po uzyskaniu koniecznych uzgodnień z organami administracji państwowej oraz Kurii Biskupiej został zatwierdzony decyzją Urzędu Rejonowego w Koninie.
Dnia 1. maja ks. Jan Rokosz-prowincjał Zakonu Marianów potwierdził zgodę na jednoosobowe prowadzenie przez księdza Eugeniusza Makulskiego realizacji świątyni zgodnie z projektem architekta Barbary Bieleckiej wraz zespołem.
25. maja 1995 roku Prymas Polski Józef Glemp wmurował kamień węgielny przywieziony z Rzymu z grobu św. Piotra. Kamień ten w grudniu 1994 r. został poświęcony przez Ojca Świętego Jana Pawła II.
Cudowny Obraz Matki Bożej Bolesnej ukazuje nam pełną smutku Najświętszą Maryję Pannę. Przymknięte, spuszczone oczy nadają młodej i delikatnej twarzy
o perłowo-różowej karnacji wyraz melancholijnego zamyślenia. Maryja spogląda na rozpostartego na Jej piersiach orła białego w koronie. Głowa jej okryta jest spływającą na ramiona złotą szatą bogato zdobioną ornamentami roślinno-kwiatowymi, wysadzaną rozetami z ozdobnych kamieni. Brzegi szaty przyozdobione zostały symbolami męki Pańskiej. Nad głową Maryi dwie postacie anielskie unoszą koronę.
Cudowny Obraz w 1967 roku udekorował papieską koroną Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński.
Strona Sanktuarium:
