Dnia 27. listopada 1830 r. Niepokalana Dziewica objawiła się siostrze szarytce - św. Katarzynie Labouré i poleciła jej przygotować medalik, którego wzór ukazała. Obiecała przy tym, że „wszyscy, którzy go nosić będą, otrzymają wiele łask. Tych, którzy mi ufają, otoczę szczególną opieka”. Czciciele Niepokalanej Cudownego Medalika, których na całym świecie jest ponad 10 milionów, skupiają się i działają w Apostolacie Maryjnym.

 

Cudowny Medalik stanowi pokłosie objawień Najświętszej Panny, jakie miały miejsce w lipcu, listopadzie i grudniu 1830 r. w kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy ul. du Bac w Paryżu. Matka Boża objawiła się wówczas nowicjuszce Zgromadzenia, siostrze Katarzynie Labouré (1806-1876), powierzając jej m.in. misje wybicia medalika.

www.apostolat.pl


Na zdjęciu zaznaczone są miejsca związane z objawieniem:

 

 

1. Nad ołtarzem znajduje się fresk Królowej aniołów. Przedstawia on scenę pierwszego objawienia się Maryi otoczonej chórem aniołów. Dominuje w nim kolor niebieski, który przypomina niebo i wyobraża nadprzyrodzoność objawienia. Na sklepieniu widnieją słowa modlitwy: "O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy". Oraz zaproszenie: "Przychodźcie do stopni tego ołtarza. Tutaj łaski spłyną na każdego, kto o nie poprosi z ufnością i żarliwością".

 

2. W 1850 r. rząd francuski ofiarował siostrom biały marmur, z którego w krótkim czasie wykonano figurę Najświętszej Maryi Panny z Cudownego Medalika.

 

3. Tabernakulum to jedyny element, który zachował się w kaplicy od czasu jej ufundowania w 1815 r. Ma ono kształt greckiej świątyni. Najświętsza Maryja Panna przed tym tabernakulum oddała hołd uwielbienia Jezusowi Chrystusowi.

 

4. Relikwie św. Ludwiki de Marillac, założycielki zgromadzenia. Nad trumną widnieje mozaika upamiętniająca jej powołanie z 1623 r. oraz motto zgromadzenia: "Miłość do Chrystusa ukrzyżowanego wywyższa nas".

 

5. Ołtarz św. Józefa, ufundowany w 1914 r. Podczas objawienia w 1830 r. wisiał tu obraz św. Anny, przeniesiony obecnie na chór. Na tle obrazu św. Anny św. Katarzyna widywała od 25 kwietnia do 2 maja 1830 r. serce św. Wincentego. Tutaj w nocy z 18 na 19 lipca po raz pierwszy ujrzała Najświętszą Maryję Pannę.

 

6. Figura Matki Bożej Królowej świata, ustawiona w miejscu objawienia się Maryi.

 

7. W 1880 r. postawiono ołtarz na miejscu wskazanym przez św. Katarzynę jako miejsce objawień. W 1933 r. w oczekiwaniu na beatyfikację s. Katarzyny dokonano ekshumacji jej ciała, które było w stanie nienaruszonym. Zostało ono przeniesione do tego ołtarza.

8. Relikwiarz, w którym znajduje się serce św. Wincentego. Obok tego ołtarza ustawione jest krzesło, na którym siedziała Maryja.

 

Pierwsze medaliki ukazały się w czerwcu 1832 r. i w krótkim czasie stały się narzędziem szczególnego Bożego działania, wielu uzdrowień i nawróceń – stad zaczęto go nazywać cudownym. Objawienie, zwłaszcza umieszczona na awersie inwokacja: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy przyczyniło się bezpośrednio do ogłoszenia w 1854 roku, przez bł. Piusa IX, dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

 

Trzykrotne zjawienie się Najświętszej Panny w 1830 r. nastąpiło po długiej przerwie w objawieniach maryjnych trwającej ok. 150 lat. Zapoczątkowało ich nowa serie. Według słów s. Katarzyny objawienie w kaplicy Sióstr Miłosierdzia stanowi źródło dla kolejnych, które w swej treści, zwłaszcza w Lourdes i Fatimie, nawiązują wprost do tego pierwszego. Żadne objawienie maryjne nie wniosło do życia Kościoła treści porównywalnych z przesłaniem Cudownego Medalika. Kolejne są dopełnieniem objawienia w kaplicy przy rue du Bac.

 

Pierwsze objawienie miało miejsce w nocy z 18. na 19. lipca 1930 roku. Najświętsza Panna wybrała na początek tych wydarzeń uroczystość św. Wincentego á Paulo, która wówczas przypadała w lipcu. Wybór dnia nie wydaje się przypadkowy: Maryja wyznała siostrze Katarzynie, ze szczególnie bliskie Jej sercu są oba Zgromadzenia św. Wincentego: Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia i Księży Misjonarzy, które przyczynia się do rozkrzewienia wiary w świecie.

 

Z tego, co napisała wizjonerka wynika, ze bardzo mila sercu Maryi jest misja głoszenia Dobrej Nowiny ubogim, co stanowiło istotę misji Jej Syna (por. Łk. 4,18a) i co stanowi również posłannictwo Rodziny Wincentyńskiej. Podczas dwugodzinnej nocnej rozmowy Najświętsza Panna zachęcała, aby powrócić do pierwotnej gorliwości w obu Zgromadzeniach i zapowiedziała siostrze Katarzynie, ze będzie musiała znieść bardzo wiele przeciwności. W chwilach trudnych ma przychodzić do stóp ołtarza i tam powierzać wszystkie sprawy Jej Synowi.

 

Drugie zjawienie się Niepokalanej miało miejsce 27. listopada (trzecie, grudniowe, było powtórzeniem listopadowego) podczas wieczornej modlitwy w tej samej kaplicy. W pierwszym momencie siostra Katarzyna ujrzała Niepokalaną stojącą na białej półkuli, ubrana w białą suknie i biały welon, opadający z obu stron do Jej stóp (błękitno – srebrzysty płaszcz dodał spowiednik siostry Katarzyny). W dłoniach, na wysokości piersi, trzymała zloty glob z małym krzyżem na jego szczycie, symbolizującym odkupiona ludzkość. Maryja miała wzrok skierowany ku górze, a unosząc nieco kule ziemska, trwała na modlitwie do Syna. W pewnym momencie na Jej palcach pojawiły się pierścienie, z których zaczęły wychodzić promienie światła, czyli symbol Bożych łask, opromieniając trzymany w dłoniach glob.

 

Wizja Niepokalanej z globem w dłoniach stanowi serce wszystkich objawień i ich podstawowe przesłanie: Maryja, Boża Rodzicielka i Niepokalanie poczęta, wstawia się u Syna za grzeszna ludzkością i wyprasza dla niej łaski. Laski te są wysłużone przez Syna, w ich rozdawnictwie uczestniczy Jego Matka. Objawienie podkreśla to wyraźnie w symbolice pierścieni, czyli skarbca Bożych łask, które zostają dane Maryi. To z nich, nie bezpośrednio z Jej rak, wychodzą promienie światła.

 

 Wstawiennicza modlitwa Niepokalanej za światem, zwłaszcza za grzesznikami, jest tym, co szczególnie leżało na sercu św. Wincentemu á Paulo, czyli troska o zbawienie dusz. W odpowiedzi na wezwanie Najświętszej Panny i w duchu Zgromadzenia, s. Katarzyna otaczała szczególna opieka – poprzez posługiwanie i modlitwę – tych, którzy odwrócili się od Boga. W ten sposób włączyła się we wstawiennicza modlitwę Maryi za światem. Zachęcała tez do tego współsiostry i zalecała szczególnie, oprócz posługi i wyrzeczeń, odmawianie inwokacji: O Maryjo bez grzechu poczęta... i modlitwy różańcowej.

 

Wizja z globem w dłoniach przeszła następnie w obraz awersu i rewersu Medalika. Cala wizja oraz jej przesłanie zostały przełożone na język kultu, przekazane w formie medalika ku pouczeniu i zbudowaniu ludu Bożego. Przesłanie wizji Maryi z globem ziemskim w dłoniach zawiera się obecnie na jego obydwu stronach. Siostra Katarzyna usłyszała wówczas polecenie wybicia medalika według ujrzanego wzoru, jak również zapewnienie o szczególnych laskach dla tych, którzy będą go nosili z wiara i odmawiali inwokacje „O Maryjo bez grzechu poczęta...”

 

Symbolika Cudownego Medalika

 

Awers Medalika przedstawia Najświętszą Pannę jako Niepokalanie Poczętą, czyli wolna od wszelkiej zmazy grzechu. Kula ziemska, trzymana pierwotnie przez Maryje w dłoniach, zmieniła swa pozycje i znalazła się na awersie pod Jej stopami. Niepokalana została przedstawiona jako uczestnicząca w naszych zmaganiach ze złem (wyraża się to w miażdżeniu głowy węża) i wspomagająca nas w drodze do pełnego zjednoczenia ze swym Synem – wyraża to obraz łask w promieniach światła.

 

Awers Medalika wiąże temat obdarowywania laskami z tematem zwycięstwa nad złem w graficznym zestawieniu obu motywów: waż na powierzchni ziemi i kierujące się w jej stronę promienie. Zwycięstwo nad złem dokonuje się dzięki Bożej lasce. W wypraszaniu i rozdawnictwie łask Niepokalana pełni szczególna role, która wyraża inwokacja: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy.

 

Na rewers Medalika składają się trzy motywy: zranione serca Jezusa i Maryi, ponad nimi litera „M” z małym krzyżem na podstawie oraz wieniec z dwunastu gwiazd.

Litera „M” ze splecionym z nią małym krzyżem na podstawie to symboliczne przedstawienie Niepokalanej z wizji z globem ziemskim w dłoniach. Krzyż na podstawie, która jest szersza od jego ramion, wyobraża krzyż stojący na ziemi, czyli kule ziemska, jaka we wspomnianej wizji Maryja trzyma w dłoniach. Gest trzymania w dłoniach globu wyobraża splecenie krzyża na podstawie z litera „M”. U podstawy tego symbolu znajdują się dwa zranione serca, Jezusa i Jego Matki, ponieważ misja wstawiennicza Niepokalanej w wizji z globem w dłoniach, przedstawiona symbolicznie powyżej dwóch serc, została Jej powierzona przez Syna pod krzyżem. To tam w osobie wiernego ucznia Jana, bierze Ona w swa macierzyńską opiekę cala ludzkość: Oto syn Twój z ewangelii janowej. Umierający Jezus włącza nas w te sama macierzyńską relacje, jakiej doświadczył z Jej strony za swego ziemskiego życia i doświadcza obecnie w niebieskiej chwale.

 

Oba centralne motywy rewersu otacza wieniec z dwunastu gwiazd. W całej tradycji biblijnej „gwiazda”, szerzej – motyw światła, symbolizuje Mesjasza. Sam Jezus mówi wprost o sobie: Ja jestem światłością świata (to znów z ewangelii wg św. Jana). Liczebnik „dwanaście” jest nawiązaniem do dwunastu pokoleń Izraela i następnie do dwunastu apostołów wyobrażających nowy naród wybrany - nas, czyli Kościół.

 

W dwunastu gwiazdach mamy połączenie dwóch motywów: Chrystusa w obrazie gwiazdy i Kościoła – w obrazie dwunastu pokoleń Izraela i dwunastu apostołów. Symbol będący połączeniem motywu gwiazdy i liczebnika „dwanaście” podkreśla nierozdzielna jedność Chrystusa z Kościołem. Istotę obrazu stanowi motyw gwiazdy, nie liczebnik „dwanaście”, dlatego dwanaście gwiazd wskazuje przede wszystkim na Chrystusa. Wieniec z gwiazd na rewersie Medalika należy postrzegać jako jedną wielką światłość, jako Chrystusa oświecającego cala ludzkość, jaśniejącego w swych członkach, czyli w ludzie Bożym – w nas.

 

Przesłanie Cudownego Medalika rozwija się od awersu do rewersu, który zawarł w sobie podstawowe treści objawienia. Po nawiązaniu na awersie do walki z silami zła, dzięki udzielonym łaskom i zapowiedzi ostatecznego nad nimi zwycięstwa (symbolizuje to waz pod stopami Niepokalanej), na rewersie mamy obraz doskonalej jedności Chrystusa z Kościołem – symbolem tego jest motyw gwiazd. Z mistycznego zjednoczenia Chrystusa z Kościołem centralna część rewersu uwypukla dwie prawdy: zjednoczenie Matki z Synem – to motyw serc, z czego wyrasta misja Maryi względem powierzonego Jej opiece ludu Bożego – symbolizowane jest to przez literę „M” z krzyżem.

 

Centralne miejsce na rewersie zostaje przypisane Chrystusowi i Kościołowi. Cały obraz rewersu i Medalika to wyobrażenie tajemnicy Mistycznego Ciała Chrystusa (jak pamiętamy z z nauki religii Mistycznym Ciałem Chrystusa nazywany jest Kościół). To wyobrażenie przedstawia jedność Chrystusa z Kościołem w ramach czego podkreśla się szczególna pozycje i misje Matki Odkupiciela oraz naszej.

 

W przesłaniu Cudownego Medalika, jak uczyni to ponad 130 lat później, Sobór Watykański II, posłannictwo Niepokalanej jest przedstawione w kontekście tajemnicy Chrystusa i Kościoła.

 

Rewers Medalika stanowi kulminacje całego objawienia w obrazie ostatecznej doskonałości Kościoła. Nienaruszona przez grzech doskonałość Niepokalanej, podkreślona w symbolice bieli (ubrana na biało i stojąca na białej półkuli) stanowi zapowiedz odzyskanej, ostatecznej doskonałości całej reszty odkupionych (symbolika złotego globu). W tym kontekście wstawiennicza modlitwa Maryi z wizji z globem w dłoniach, przedstawiona symbolicznie na rewersie, jawi się jako prośba o ostateczne wypełnienie się historii zbawienia. O to prosi Autor Apokalipsy: Przyjdź Panie Jezu, o to modlili się pierwsi chrześcijanie: Niech przeminie ten świat... i o to modli się stale cały Kościół w pierwszych trzech prośbach modlitwy Ojcze Nasz (świeć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja).

 

Na obu stronach Medalika Najświętsza Panna jest przedstawiona jako Matka: w relacji do Syna Bożego i do nas. Maryja, jako Matka Kościoła uczestniczy w obecnych zmaganiach odkupionej ludzkości., której jest najznamienitszym przedstawicielem. Mocą wysłużonych przez Chrystusa łask wspomaga nas do pełnego zjednoczenia z Nim. Naszą odpowiedzią na przesłanie objawienia powinno być włączanie się we wstawiennicza modlitwę Niepokalanej za odkupiona przez Jej Syna ludzkością, czyli zabieganie w łączności z Nią o zbawienie dusz.

na podst.: ks. prof. W. Rakocy, CM